Na spisku nestalih koje Hrvatska godinama uredno traži od Srbije nalazi se i ime Srbina za kojeg je pravosnažnom presudom utvrđeno da su ga ubili pripadnici hrvatskog Zbora narodne garde 1991. godine u Sisku, objavile su “Vesti onlajn”.
Riječ je o Zoranu Trivkanoviću – jednom od najmanje 130 srpskih civila, koji su brutalno ubijeni u ovom gradu između 1990. i 1992. godine.
Trivkanović je “nestao” 25. avgusta 1991. tako što su pripadnici Zbora narodne garde upali u njegovu kuću i pretukli njega i njegovu suprugu Dragicu, a zatim ga izveli zajedno sa bratom Berislavom i ocem Nikolom.
Nikolino tijelo izbacila je Sava kod sela Gušće 28. avgusta iste godine, a u nalazu obdukcije stoji da je riječ o “nasilnoj smrti koja je uzrokovana prostrelnim ranama”.
Njegov brat Borislav i otac Zoran Trivkanović se do 2014. godine vode kao nestali, a presudom Županijskog suda u Osijeku iz te godine, za ubistvo Nikole, Zorana i Berislava Trivkanovića, pravosnažno je osuđen Vladimir Milanković, tadašnji komandant hrvatskih policijskih snaga na širem području Siska i Banovine.
– Međutim, iako su ove osobe taksativno navedene u presudi kao njegove žrtve pred sudom u Osijeku, pred sudom u Sisku to ništa nije vrijedilo jer je odbačen zahtjev njegove supruge za naknadu nematerijalne štete – rekao je zagrebački advokat Luka Šušak i pravni zastupnik porodice Dragice Sučec.
List navodi da Hrvatska od Srbije traži odgovor o sudbini više od hiljadu svojih državljana, a između ostalih, na toj listi su i Zoran i Berislav Trivkanović.
Njihova imena navode se u dokumentu “Knjiga osoba nestalih na području Republike Hrvatske” koji je maja 2015. godine objavila hrvatska Uprava za zarobljene i nestale.
Porodica Trivkanović prethodno je bila odbijena za naknadu štete uz objašnjenje da se njen suprug i dalje vodi kao nestao.
Nakon presude u Osijeku, ona je zatražila ponavljanje tog postupka, jer je u presudi protiv Milankovića taksativno naveden i njen muž.
Opštinski sud u Sisku je 4. aprila prošle godine prihvatio njene navode, ali je Županijski sud iz istog grada odbio zahtjev kao neosnovan, i to uprkos presudi, uz obrazloženje da tužiteljka nije uspjela sa “sigurnošću dokazati uzročnu vezu”.
