Leskovčanin Ahmed Ademović, nosilac Karađorđeve zvezde, ostao je u istoriji upamćen po zadiviljujućem podvigu kojim je uticao na ishod Kumanovske bitke 1912. godine, u Prvom balkanskom ratu. Doživio je duboku starost a njegova dva sina streljali su Nijemci 1941. godine. Ahmed Ademović danas nema ni ulicu, ni spomen-ploču u Leskovcu.
Vitez – tako su ga, jednostavno, zvali Leskovčani. Njegovi Romi pamte ga kao dobrog trubača, a u istoriji će biti upamćen po zadivljujućem podvigu u Kumanovskoj bici.
Ahmed Ademović, nosilac Karađorđeve zvezde, te 1912. godine kada je bitka na Kumanovu bila na prekretnici, presudno je uticao da srpska vojska pobijedi moćnu osmansku armiju koja je imala inicijativu.
“On je u tom trenutku, mada je bila magla, uspio da u pozadini turske vojske odsvira trubni znak za povlačenje. Tada je nastao opšti metež, a taj trubni znak dao je snagu srpskoj vojsci”, rekao je Veroljub Trajković, istoričar iz udruženja potomaka ratnika 1912-1918. godine.
Životna priča Ahmeda Ademovića mogla bi da posluži kao osnova za jedan dobar filmski scenario. Leskovački pisac Saša Stojanović napisao je prije nekoliko godina knjigu “Na putu za Јerihon” o životu leskovačkog viteza kojem je od ratnih golgota i stradanja mnogo teže palo, kako kaže Stojanović, streljanje dvojice sinova 1941. godine.
“Njemački oficir mu je poštedio život zbog ordena Karađorđeve zvezde koju je nosio sa sobom. Međutim, to nije spriječilo tog istog oficira da mu dva sina pošalje na streljanje”, kaže književnik Stojanović.
O Ahmedu Ademoviću danas se malo zna, a mlađe generacije ne znaju ništa o njegovom herojstvu.
Doživio je duboku starost. Umro je u svojoj u kući u leskovačkom naselju Podvorce – siromašan i od države zaboravljen. Direktnih potomaka nema.
“Treba na časovima istorije da se mnogo više priča o Ahmedu, a mi danas nemamo mi ulicu ni spomenik Ahmedu Ademoviću u Leskovcu”, kaže Vladimir Amzić iz Doma kulture Roma.
Leskovac ima spomenik oslobodiocima u Prvom svjetskom ratu. Ako se uzme u obzir kako taj spomenik danas izgleda, jasno je zbog čega Ahmed, leskovački vitez, nema ni spomen-ploču, ni ulicu.
Vrijeme je da se o ovome u gradu povede mnogo više računa. Imati heroja poput Ahmeda Ademovića je privilegija, a budućnost pripada onima koji se najdalje i najduže sjećaju prošlosti.
