Na konferenciji UN o Održivom razvoju, koja je održana od 3. do 14. juna 1992. u Brazilu (Rio de Žaneiro), donesen je strateški dokument pod nazivom Agenda 21 (Plan za 21. vijek).
Osnovna ideja ovog dokumenta saopštena u samom uvodu je smanjenje svjetske populacije u toku 21. vijeka.
Načini realizacije ovog plana definisani su u narednim poglavljima ovog dokumenta. Na kraju dokumenta, u zaključku, definisani su načini globalnog finansiranja ovog eugenističkog projekta od strane globalnih ekonomskih instituicija, a putem projekata pod nazivom „Izgradnja kapaciteta“.
Najznačajnija su dva poglavlja, i to 5 i 6. Sadržaj ovih poglavlja u najkraćim crtama sastoji se u sljedećem:
Uključivanjem žena u visoko obrazovanje skratiti period fertiliteta kod žena i tako odgoditi rađanje prvog djeteta te smanjiti broj ukupno rođene djece po svakoj ženi pojedinačno (deset najobrazovanijih nacija na svijetu ima stopu prirodnog priraštaja manju od 2).
Razvijati programe zaštite reproduktivnog zdravlja žena koji će biti u funkciji skrivene negacije istog (uporedo sa sve većom razvijenošću sistema zaštite reproduktivnog zdravlja žena raste broj najtežih oboljenja reproduktivnih organa žena).
Promovisati idelogije nerađanja (feminizam, LGBT i slično). Pod okriljem borbe za poboljšanje društvenog položaja žena promovisati ideju o ekonomskoj samostalnosti žena kako bi se povećao stepen razvoda brakova i smanjio stepen sklapanja brakova.
Pod okriljem borbe za ravnopravnost polova promovisati ideju o povećanom učešću žena u politici kako bi se posredstvom individualizma kao obavezujuće socijalne norme i iz njega proishodećeg lažnog karijerizma izazvalo odsustvo adekvatne roditeljske brige prema potomstvu te izazavalo latentno razaranje porodice.
Razvijati prenatalnu medicinu i eksperimentalne oblike medicine u zemljama Trećeg svijeta kako bi se zdravlje populacije svelo na nivo neophodan za trajnu zavisnost od farmakološke industrije.
(Nemanja Đukić, profesor sociologije na Univerzitetu u Banjaluci)
