Bivši ambasador Srbije pri Unesku Darko Tanasković izjavio je da je na Kosovu i Metohiji trenutno pat-pozicija i da treba sačuvati živce, jer nastupa period kada će za Srbiju biti više manevarskog prostora.
Tanasković je za beogradski dnevnik “Blic” rekao da je položaj Srbije objektivno ojačao na najširem međunarodnom planu i da su zagovornici proglašenja nezavisnosti svjesni činjenice da nisu ostvarili krajnji uspjeh koji su mislili da će postići.
On je ocijenio da sada treba naći model kako da se izađe iz pat-pozicije, gdje postoji mogućnost inovativnih rješenja, ali i da ponovno izbije nasilje, odnosno da se ono isprovocira, naročito u sjevernom dijelu Kosova i Metohije, a zatim izvrši novi pojačani pritisak na Srbiju.
– To je logika koja zasniva rešavanja svih problema na bivšem jugoslovenskom prostoru tako da to bude isključivo na račun Srba i Srbije, gde Srbija, kao predodređeni gubitnik, ne može da ostvari nikakav svoj interes. Budući da to do sada nije uspelo, ima izvesne nervoze, nesnalaženja na Zapadu i među Albancima, ali i u najbližem okruženju Srbije – rekao je Tanasković.
On je ocijenio da Srbija treba sačuvati živce, jačati svoju poziciju, jer kratkoročno vrijeme ne radi za Srbiju zbog pritisaka, ali srednjoročno već nastupa period gdje će biti više manevarskog prostora.
Tanasković je naglasio da su povlačenja priznanja samoproglašenog Kosova suštinski važna, a pozitivno je ocijenio i dolazak predsjednika Srbije Aleksandra Vučića na Sabor SPC, ističući važnost svakog uspostavljenog dijaloga među subjektima društvenih kretanja i političkog odlučivanja unutar Srbije.
On je istakao da kulturna baština na Kosovu i Metohiji brani Srbiju, jer je dokaz civilizacijske ukorijenjenosti srpskog naroda na tom prostoru koji Srbiju čini faktorom koji nikako ne može biti podložan kratkoročnim političkim kalkulacijama.
Tanasković je objasnio da Albanci suštinski ne mogu da prisvoje srpske kulturne spomenike, ali da, politički gledano, žele da fasifikatima stvore nešto što bi bilo komponenta državnosti Kosova, a to je sintetički, vještački kulturni identitet Kosova kao države.
Zato, kako ističe, postoji želja da se relativizuje srpstvo te baštine, pa se ono tretira kao vizantijsko, a onda se proizvodi teza da su to crkve i manastiri izgrađeni na temeljima starih albanskih hramova, za šta ne postoji nikakvo naučno pokriće, da bi se na kraju, kroz eventualno stvaranje albanske pravoslavne crkve, sve to “razsrbilo” i prevelo u drugu kulturnu sferu.
