Ubistvo petočlane porodice Stojanović iz Vitkovića kod Goražda, u junu 1992- godine do danas nije potpuno rasvijetljeno. Najmlađa žrtva je sedmogodišnji Mirko a najstarija, njegov 65-godišnji djed Petko Stojanović, čiji su posmrtni ostaci identifikovani prije nekoliko dana u Spomen-kosturnici u Istočnom Novom Sarajevu.
I dalje se ne zna gdje su zemni ostaci Petkove supruge Milice i sina Miodraga. Najbliži srodnici kažu da će istrajati da se kazne zločinci, koji su samo zbog srpskog imena i prezimena čitavu porodicu izbrisali iz spiska živih.
Početak rata, Petko Stojanović dočekao je u Vitkovićima. Stanovao je u zgradi stare željezničke stanice sa suprugom, sinom, snahom i unukom. Bio je penzionisani željezničar i nosilac partizanske spomenice. Odbio je pozive rodbine da izađe na srpsku teritoriju, na kraju skupo je platio povjerenje koje je imao u komšije-muslimane.
– Prvo su ubili njegovog sina Miodraga i on ga je sahranio. Drugi dan su muslimanske snage izvadile tijelo njegovog sina, ubili njega i u istu grobnicu njega zakopali – rekao je sestrić Petka Stojanovića Branislav Đukić.
Posmrtni ostaci Petka Stojanovića ekshumirani su 1999. godine, identifikovan je tek 20 godina kasnije. Ni traga grobu njegovog sina i supruge o čijoj smrti kolaju dvije verzije. Prva, da je preminula od tuge nakon što je ubijen njen sin i pred očima silovana snaha i druga da su je muslimanski vojnici zadavili u stanu.
TO 2 BRANISLAV ĐUKIĆ sestrić Petka Stojanovića
– Ubijen sin, ubijena kasnije ujna, ubijena mu je snaha i unuk. Snaha i unuk su pronađeni i sahranjeni u groblju u Kopačima a evo danas na našu radost i žalost. Žalost što se to desilo, a eto radost što smo nakon 25 godina došli do posmtrtnih ostataka da ih sahranimo – dodao je Đukić.
O stradanju porodice Petka Stojanovića pisao je Nikola Heleta. U knjizi “Teror nad Srbima u Goraždu” navodi još jedan u nizu brutalnih ubistava Srba tokom rata u Gradu na Drini, koji do danas nisu kažnjeni.
– Marjan Stojanović i njegova majku Koviljka ubijeni su iz automatskog oružja u svom stanu u Goraždu. Priča se da je to uradio sin Šefka Selimovića. Koviljka nije tražila milost za sebe već je molila da joj poštede sina. Ustaše se na to nisu obazirale. Komšija musliman koji ih je sahranio rekao da je to dvoje najmirnijih ljudi u naselju Biserna u Goraždu – navodi Heleta.
Tužilaštva BiH i Bosansko-podrinjskog kantona ponašaju kao da porodica Petka Stojanovića i ostalih ubijenih Srba u Goraždu nisu ni postojale. Nema istrage, nema kazne. Umjesto da ratni komandanti odgovore ko je odvodio iz stanova i ubijao Srbe, poslije rata bivaju nagrađeni ministarskim pozicijama, poput Osmana Subašića, ratnog komandira stanice milicije u Vitkovićima, ili u farsičnim suđenjima bivaju oslobođeni od optužbi za ubistva Srba poput Ahmeta Sejdića, ratnog komandata Višegradske brigade tzv. ARBiH.
