Željko Komšić, potpuno zaslijepljen bošnjačkom politikom dominacije koju naziva “građanskom”, postaje njihov najodaniji glasnogovornik misleći da će kao pripadnik /ne predstavnik/ hrvatskog naroda dati legitimitet tim procesima, istakao je profesor ustavnog prava Siniša Karan.
Karan je naveo da je posljednji u nizu Komšićevih “građanskih” /probosanskih-probošnjačkih/ istupa njegovo tumačenje presuda “Sejdić-Finci” i “Zornić” po principu što je baki /Komšiću/ milo, to joj se i snilo!
On je podsjetio da je nelegitimni, samopredstavljajući hrvatski član Predsjedništva iznio stav da je odustajanje od koncepta konstitutivnosti u BiH, međunarodna obaveza BiH, koja je potvrđena presudama Evropskog suda za ljudska prava, pogotovo u presudama “Zornić”, kao i “Sejdić i Finci”.
– Ova opasna teza, odjevena u “demokratsko” ruho je koncept politike dominacije, destabilizacije, opasne politike prevlasti, rušilačke politike. Politika dominacije mora znati da je konstitutivnost ključni, esencijalni, generički, konstitucionalni element kao krovno, opšte i najveće načelo i ideja jedine moguće poveznice tri naroda /nosioca suvereniteta/, teritorijalno određeni u dva entiteta – ukazao je Karan.
On je pojasnio da je ovo načelo ustavna norma najveće snage, primarna, dominantna, obavezujuća, načelo svih načela.
– Podsjećam da se Evropski sud za ljudska prava, presudama “Sejdić-Finci”, “Zornić i Pilav” bavio primjenom člana 14 u vezi s članom 3 Protokola broj 1 koji se odnosi na nemogućnost aplikanata da se kandiduju na izborima za Dom naroda BiH, kao i odredbama člana 1 Protokola broj 12 zbog nemogućnosti aplikanata da se kandiduju na izborima za Predsjedništvo BiH – precizirao je Karan za Srnu.
On je dodao da je Sud donio još jednu presudu /”Pudarić protiv BiH”/ u vezi s pravom na kandidaturu za člana Predsjedništva BiH iz reda srpskog naroda s teritorije FBiH.
Karan je naveo da se, prema Ustavu BiH, Predsjedništvo BiH sastoji od tri člana: jednog Bošnjaka i jednog Hrvata, a svaki od njih se neposredno bira sa teritorije Federacije, i jednog Srbina, koji se neposredno bira sa teritorije Republike Srpske.
– Komšić, na svoj “građanski” način pokušava ove presude kontekstualnim poluslijepim čitanjem predstaviti kao temelje neke nove zamišljene pluralističke, multikulturološke etničnosti /dominacije većinskog naroda/ ne navodeći ključno određenje i tih sudova u navedenim predmetima da, ne samo da ne isključuju konstitutivnost, nego ovo načelo dodatno jačaju konstatacijom da je riječ o ustavnom nadnačelu, nadkrovljujućem načelu – principu Ustava BiH – pojasnio je Karan.
Prema njegovim riječima, i profesor /Radomir/ Lukić je komentarišući Komšićeve navode i pozivanje na ove presude s ciljem da BiH odustane od konstituitvnosti naveo da presuda “Sejdić-Finci” ne traži eliminaciju načela konstitutivnosti, koje je jedini temelj koji obezbjeđuje opstanak BiH i mir istovremeno naglašavajući spornost same presude.
– Ratifikacija dopunskog Protokol broj 12 Evropske konvencije o ljudskim pravima od strane BiH /čije kršenje je osnov za navedene presude/ je problematična, nepotrebna sa više aspekata, neprimjerena društvenim okolnostima u kojima je prihvaćena. Ratifikacijom Protokola broj 12, BiH je sama sebi stavila omču oko vrata – kaže Karan.
Najbolji dokaz zašto, nije trebala ova ratifikacija je i kako ističe, činjenica da je i danas /u nepromijenjenim odnosima društvene i političke prirode/, nemoguća primjena i implementacija ovih presuda.
– Sa ovog aspekta bi se moglo konstatovati da je Sud prilikom donošenja presuda imao loše procjene, namjere, ponašajući se pravno dogmatski ne uvažavajući opšte okolnosti nastanka BiH i stvarnih društvenih odnosa”, naglasio je profesor ustavnog prava – kazao je on.
U ovom kontekstu, Karan je podsjetio na presudu “Sejdić-Finci” u kojoj je sudija Ljiljana Mijović imala izdvojeno mišljenje /kojem se pridružio sudija Hajiev i Bonel/, u kome na najbolji način naglašava dilemu da li su vlasti BiH bile u potpunosti svjesne mogućih posljedica ratifikacije svih protokola na tekst Konvencije u trenutku kada su tu ratifikaciju i izvršile.
– Posebno ističe da je Dejtonskim mirovnim sporazumom konstituisana BiH, sačinjena od dva entiteta, dok se u preambuli Ustava konstatuje da samo Bošnjaci, Srbi i Hrvati čine konstitutivne narode, a druge etničke grupe koje nisu učestvovale u oružanom sukobu ostavlja po strani. Rješavanje njihove pravne pozicije, naglašava Mijović, kao izuzetno osjetljivo pitanje, ostavljeno je za neka mirnija i politički manje osjetljiva vremena. Struktura državne vlasti je bila jedino moguća kroz principe političkog kompromisa postignutog mirovnim sporazumom, uspostavljanje mehanizma ravnoteže, kao i sprečavanja prevlasti bilo kojeg naroda u procesu donošenja odluka, ključni su argumenti navedenog izdvojenog mišljenja, aktuelnog i danas – naveo je Karan.
Profesor Karan je podsjetio i na segment izdvojenog mišljenja sudije Bonela koji se pita “… da li su prava dvojice aplikanata da se kandiduju na izborima tako neograničena i primoravajuća da ponište mir, sigurnost i javni red…” misleći pri tome da se time može narušiti Dejtonski mirovni sporazum kao rješenje postignuto dugotrajnim i upornim pregovaranjem između konstitutivnih naroda, istovremeno podsjećajući da ova presuda narušava Dejton kao međunarodni sporazum i postavlja pitanje da li to može uraditi bilo koji sud.
– U BiH je neophodno očuvati mir i stabilnosti, a to je moguće samo uz uvažavanje ženevsko-njujorških osnovnih dogovorenih principa u kojima je konstitutivnost nadnačelo, princip i ustavna norma, okvir mogućeg – suprotan principu dominacije kao okvira nemogućeg – zaključio je Karan.
