Dejtonski ugovor ne može biti smetnja za razvoj BiH, već takvo tumačenje daju oni koji žele da jedna nacija dominira nad drugima. Razumljivo je da njima Dejton smeta, jer su u njega uneseni mehanizmi koji sprečavaju baš takav razvoj događaja.
Piše: Milorad GUTALJ
Tvrdnje da Dejtoski sporazum nije završio ništa, već da je nametnuo BiH politički, ekonomski, kulturni i svaki drugi sistem – nisu tačne, jer dejtonska Republika Srpska i Federacija BiH mogu da funkcionišu savršeno.
Savršeno je funkcionisala i bivša Jugoslavija, koju sada i neki od onih koji su je rušili žale, ali su je “razvalile” sile koje nisu željele da imaju jaku i stabilnu državu u svojoj blizini, a pogotovo na Balkanu.
Ona je bila organizovana na osnovama ZAVNOBiH-a i AVNOJ-a, i nije imala Dejton, pa je opet nestala. To znači da dejtonski ugovor ne može biti smetnja za razvoj BiH, već takvo tumačenje daju oni koji žele da jedna nacija dominira nad drugima.
Razumljivo je da njima smeta dejtonski ugovor, jer su u njega uneseni mehanizmi koji sprečavaju baš takav razvoj događaja.
Za funkcionisanje današnje BiH potrebno se pridržavati dejtonskog ustava i prihvatiti činjenicu da su prije 20 godina pravno priznate Republika Srpska i Federacija BiH, unutar granica BiH.
Tu ustavnu činjenicu uporno odbacuju oni koji negacijom stvarnosti izazivaju nestabilnost, kako bi imali nerazumnu procjenu da Dejton – nije završio ništa.
Zato se, čak i na najbanalnijim stvarima, poput karte vremenske prognoze u federalnim medijima, negira entitetska granica između Republike Srpske i Federacije BiH.
Ako je postojeće, odnosno dejtonsko uređenje BiH “slovo Zakona”, besmislene su negacije Dejtona. U Republici Srpskoj to shvataju kao sopstvenu negaciju, a Srpska se ne može ukinuti, jer je stvorena voljom naroda koji je autohton na ovim prostorima.
Potrebno je, napokon, prihvatanje činjenice da je u Dejtonu, nakon “porođajnih muka”, BiH na svijet donijela “dva djeteta”, kojima je već po 20 godina.
Kasno je za “čedomorstvo”, jer je izrasla nova generacija u Republici Srpskoj, koja želi da očuva Dejton i Republiku Srpsku, dok bratu – Federaciji BiH želi sve najbolje.
Dejton nalikuje situaciji u kojoj su se dva brata podijelila i ostala da žive tamo gdje su živjela i prije, svako na svome i sa sopstvenim domaćinstvom. To i jeste najbolje funkcionisanje Republike Srpske i Federacije BiH.
Međutim, u federalnom Sarajevu negira se sve što ima dodira sa Dejtonom, pa i 21. novembar – dan potpisivanja sporazuma, koji je za Republiku Srpsku praznik.
U Sarajevu je primat 25. novembar – Dan ZAVNOBiH-a, jer smatraju da se time nastavlja kontinuitet BiH.
Republika Srpska ne želi da se miješa u svetkovine federalnog Sarajeva, što je u više navrata i pokazala, odbijajući da u tome učestvuje, ali ne tražeći pravna ukidanja proslava do kojih u političkom Sarajevu drže.
Ipak, ne može se ne reći da ostaje gorak ukus zbog licemjerne prolave ZAVNOBiH-a i sarajevske realnosti.
Nijedna sadašnja sarajevska ulica ne nosi naziv osobe iz tog vremena, recimo prvog predsjednika ZAVNOBiH-a Vojislava Kecmanovića, ljekara iz Bijeljine, Rodoljuba Čolakovića, novinara iz Bijeljine, koji je bio član Presjedništva ZAVNOBiH-a, Đure Pucara, koji je bio prvi predsjednik Prezidijuma Narodne skupštine BiH itd.
Sve njih je sarajevski establišment odbacio u podrum nekadašnjeg centralnog komiteta, ali je nastavio da baštini njihovu tradiciju i da je suprotstavlja Dejtonskom sporazumu, živeći u nerealnom svijetu svojih želja, a ne činjenica.
