Serija tekstova u Pressu o uspjesima mladih, talentovanih i obrazovanih visokoškolaca iz Srpske, okupljenih oko Fonda “Dr Milan Jelić”, pokazuje da ovdašnje društvo, uprkos objektivnim nedostacima i trenutnim uzorima iz septičkih jama, još nije uzviknulo – zbogom, pameti!
U tom smislu, zašto ne pomenuti Dejana Gvozdenca, koji “razvaljuje” matematiku i informatiku na prestižnom Univerzitetu Jejl, sa prosjekom ocjena 9,92? Da je u tome veoma uspješan, svjedoči i nagrada koju je Gvozdenac dobio od američkog predsjednika Baraka Obame za isticanje u zajednici (Presidential Leadership Award).
Zašto ne skinuti kapu Radoslavu Pantiću, master studentu telekomunikacija na tehničkom fakultetu EPFL u Švajcarskoj, koji je učestvovao u najvećem međunarodnom naučnom projektu u istraživačkom centru za nuklearnu fiziku CERN kod Ženeve ili Ratku Dardi, matematičkom geniju sa Univerziteta “Pariz Didro”, kada kaže da bi se nakon školovanja rado vratio iz inostranstva, čak i ako mu ovdje budu ponuđeni nešto slabiji uslovi za zaposlenje, rad i usavršavanje?
Zašto ne polagati nade i u Nadu Stjepanović sa njujorškog “Siti koledža”, koja bi mogla da nas dovede pod svjetla svjetske pozornice, Nikolinu Makivić sa Tehnološkog fàkulteta u Banjaluci, koja zna kako grad na Vrbasu može hraniti sam sebe, Saru Rondaš, studentkinju francuskog jezika, koja može popraviti pogoršane odnose Srba i Francuza, te ostale uspješne studente sa Jejla, Perdjua, Harvarda i domaćih fakulteta?
Pa, majku mu, ako je jedan Nikola Tesla svojim izumima unaprijedio cijeli svijet, zašto naši talenti kao nosioci domaćeg naučno-tehnološkog, privrednog i društvenog razvoja ne bi mogli da izgrade nešto korisno u zemlji razvijenoj kao nekadašnji albanski turizam?!
– Kladim se na omladinu, jer su mi svi tiketi od devedesetih naovamo propali zbog raznih mediokriteta, nosilaca politike i ostalih magova negativne i partijske selekcije kadra – kaže moj komšo.
I apsolutno je u pravu kada tvrdi da nam ova mladost, čiji se glas polako probija, vraća vjeru u to da će znanje, trud i rad ponovo biti u modi. Iako je, s druge strane, na hiljade primjera koji dokazuju suprotno, evo jednog dobrog: od oko 1.500 stipendista Fonda “Dr Milan Jelić”, samo troje čeka posao na birou za zapošljavanje.
