Stručnjak za bezbjednost BiH DŽevad Galijašević smatra da je Parlamentarna skupština BiH “primjer zločinačke institucije u kojoj glavnu riječ vode ljudi poput Šemsudina Mehmedovića, ratnog šefa policije u Tešnju, danas poslanika u parlamentu BiH, koji kao potpredsjednik zajedničke komisije za odbranu i bezbjednost bitno utiče da ova zemlja postane i ostane izvor terorizma”.
“Kad se uzme u obzir da Predstavničkim domom parlamenta BiH predsjedava Šefik DŽeferović, neosuđeni ratni zločinac sa Vozuće, ratni šef regionalne policije u Zenici tadašnjeg Centra službi bezbjednosti, onda postaje jasno da u BiH nikada neće doći do pomirenja, jer su mu najveća smetnja – pravosuđe koje sudi samo Srbima, zakonodavna vlast koju predstavljaju zločinci i izvršna vlast u kojoj na svim nivoima odlučuje SDA podržana političkim slugama iz drugih partija, kao i stranaka takozvanog Saveza za promjene iz Republike Srpske. Sa druge strane, odnos međunarodne zajednice u BiH – način na koji anatemišu Srbe a političkom Sarajevu gledaju kroz prste – dovodi u pitanje opstanak BiH”, ocijenio je Galijašević u autorskom tekstu za Fond strateške kulture.
U tekstu pod naslovom “Sarajevske kadije i nekažnjeni zločinci u parlamentu BiH”, Galijašević je naveo da su “ratnom načelniku muslimanske policije u Tešnju, bivšem potpredsjedniku SDA i bivšem predsjedniku Kluba poslanika SDA, a danas poslaniku te stranke u Predstavničkom domu parlamenta BiH, potpredsjedniku Zajedničke komisije za bezbjednost i odbranu Šemsudinu Mehmedoviću u septembru 1992. godine mudžahedini u stanicu policije donijeli na poklon četiri odsječene glave srpskih pozadinaca, koji su sa manjerkama, kanticama i zapregom zalutali i bili zarobljeni kod Crnog vrha između opština Teslić i Tešanj”.
“U šokantnom izvještaju tužilaštva i opširnom iskazu zaštićenog svjedoka, čiji je transkript procurio u javnost, tvrdi se da je Mehmedović mudžahedinu, koji mu je doneo odsječene srpske glave, zauzvrat poklonio niklovani pištolj i obećao da će ga pohvaliti kod vođe zloglasnog odreda ‘El mudžahid’ Abdelkadira Mokhtarija zvanog Abu Mali, s kojim je načelnik tešanjske policije tokom rata blisko sarađivao”, ističe Galijašević u tekstu i dodaje da se u istom svjedočenju Mehmedović teško optužuje i za ratne zločine, koji uključuju ubistva, mučenja i maltretiranja zarobljenih srpskih civila iz Tešnja i okoline, koji su držani zatočeni u logoru u krugu policijske stanice u tom mjestu.
“Prema izjavi svjedoka, /Bošnjaka, muslimana, pripadnika policije u Tešnju, pod komandom Mehmedovića/ odsječene srpske glave iz baze u selu Jablanica donio je mudžahedin po imenu Zeid, koji se, u pratnji policajaca Envera i Amira Beše, te Besima Sejdića, dovezao pred policijsku stanicu u Tešnju u terenskom vozilu… Zeid je uzeo prtenu vreću i unio je u zgradu policije, bacivši je na sto dežurnog policajca Hakije Hadžana, koji je ishitreno upitao: ‘Šta ste to donijeli, braćo?’ Zeid je na to odgovorio: ‘Što je načelnik tražio, mi smo uradili. Donijeli smo, brate, četiri vlaške glave njemu na poklon’ – ispričao je svjedok, naglašavajući da je nakon toga u stanici policije nastalo opšte grljenje i ljubljenje mudžahedina i policajaca. Svjedok navodi i to da je Mehmedović došao u stanicu na poziv dežurnog policajca, koji je putem motorole koristio šifru ‘Hum 101′”, ističe se u tekstu.
Prema ovom svjedočenju, dodaje Galijašević, “dežurni policajac radosno mu je saopštio da su braća iz Jablanice donijela hediju /poklon/ i da on traži muštuluk”.
“Nedugo zatim došao je Šemso /Mehmedović/ u društvu Emira Ahmetovića. Tada je Zeid uzeo vreću i istresao glave u hodnik. Glave su bile krvave, sa stravičnim izrazom lica. Na mjestu na kom su odsječene vidjelo se da su nečim tupim odvaljene, a po tjemenu su se vidjele rupe, najvjerovatnije od udaraca tupim predmetom. Na jednoj glavi nije bilo ušiju i nosa, a na jednoj nije bilo oka”, piše Galijašević, pozivajući se na iskaz svjedoka.
Prema daljim navodima svjedoka, kaže Galijašević, “Mehmedović je pljunuo u pravcu odsječenih glava i rekao da je šteta što su odsječene samo četiri i rekao: ‘Da ste, bogdom, odsjekli i hiljadu drugih’, te naredio policajcima Emiru Ahmetoviću, Smailu Smailbegoviću i Hakiji Hadžanu da pokupe odsječene glave i zakopaju ih ispod zgrade bolnice u Tešnju”.
Galijašević dodaje da je prema iskazu svjedoka, Mehmedović potom nagradio mudžahedina Zeida niklovanim revolverom, koji je donio iz kancelarije, rekavši mu: “Ovo je pronađeno kod jednog Srbina odavde. NJemu više sigurno nikada neće trebati, a evo tebi. Jeste da ćeš njime moći samo šest Vlaha ubiti”.
U autorskom tekstu Galijašević ističe da je mudžahedin koga pominje svjedok i koji je Mehmedoviću donio glave na poklon bio hrvatski obavještajac “Zeid”, koji je u BiH prividno stigao iz Francuske i koji je, navodno, iz katoličanstva prešao na islam.
“Po nalogu Mehmedovića i vlasti SDA u Sarajevu, dobio je i državljanstvo BiH, ali se nije odrekao hrvatskog i danas živi uglavnom u Hrvatskoj, iako djeluje u BiH, ali pod drugim imenom sa lažnim ispravama”, dodao je Galijašević.
On podsjeća da je Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske zvanično podnijelo izvještaj protiv Šemsudina Mehmedovića 2005. godine o počinjenom krivičnom djelu ratnog zločina protiv čovječnosti i protiv civilnog stanovništva na području opštine Tešanj.
“Krivična prijava primljena je iste godine u Okružnom tužilaštvu u Doboju, gdje su po ovoj prijavi obavljene određene istražne radnje, ali je, po nalogu Suda BiH, slučaj 2006. godine prebačen u Tužilaštvo BiH. Šest godina poslije, ovaj predmet preuzeli su viši inspektori agencije Sipe Mario Kapetanović i DŽenana Omerhodžić. Već naredne godine dostavili su izvještaj o počinjenom krivičnom djelu ratnog zločina Tužilaštvu BiH te u okviru predmeta, kodnog naziva ‘Ozren’, uhapsili Mehmedovića.
U ovoj istrazi Sipa se suočila s opstrukcijama Tužilaštva BiH, objavila je portparol Sipe Kristina Jozić, te naglasila da nisu imali podršku Tužilaštva i glavnog tužioca Gorana Salihovića. Mehmedovića su pripadnici Sipe uhapsili, 19. jula 2013. godine, bez naloga Tužilaštva BiH a u skladu s članom 139 Zakona o krivičnom postupku BiH. Mehmedović je nakon 24 časa oslobođen iz pritvora, nikada više nije procesuiran, a protiv tadašnjeg direktora Sipe Gorana Zubca Tužilaštvo je pokrenulo krivični postupak u vezi sa protestima u Sarajevu, u kojima je zapaljena zgrada Predsjedništva BiH i bukvalno ga smijenilo”, navodi Galiješević.
Nakon što je, kaže Galiješević, “Sipu preuzeo Perica Stanić /SDS/, poslušnik Bakira Izetbegovića, suspendovani su i viši inspektori Kapetanović i Omerhodžić sa sličnim bizarnim razlozima i do dan danas nisu vraćeni na posao u ovu agenciju”.
Pozivajući se na izvještaj Sipe, Galijašević navodi da je ova agencija u istrazi utvrdila i da je Mehmedović lično učestvovao u nekim ispitivanjima i iznuđivanjima priznanja od srpskih civila te ih prisiljavao na služenje u Armiji RBiH, a jedan srpski civil je umro usljed fizičkog maltretiranja u garažama policijske stanice u Tešnju.
“U izvještaju su detaljno opisani metodi mučenja – od odvođenja logoraša na kopanje rovova na prvim linijama fronta do polivanja vodom iz šmrkova usred zime u dvorištu stanice policije, po Mehmedovićevom naređenju. Opisan je i slučaj ubistva starca iz sela u okolini Tešnja, koji je uhapšen jer je pekao rakiju. Mehmedović je specijalcima naredio da tuku starca, koji se prezivao Avrak. U jednom momentu starac je od udaraca pao niz stepenice. Kad je utvrđeno da je mrtav, Mehmedović je naredio da ga prebace u bolnicu, gde je ustanovljeno da je podlegao povredama od pada sa stepenica, pošto se navodno sam sapleo”, naveo je Galijašević u autorskom tekstu.
On je dodao da su tokom istrage o ratnom zločinu nad Srbima u Tešnju pripadnici agencije Sipa zadokumentovali i da je Šemsudin Mehmedović uticao na svjedoke i upućivao prijetnje svjedocima i pripadnicima Sipe s ciljem ometanja istrage.
“Postojali su i spiskovi za likvidaciju određenih osoba zbog čega je Sipa Tužilaštvu BiH podnijela izvještaj protiv Mehmedovića zbog ometanja rada pravosuđa”, podsjetio je Galijašević, ukazujući da to nije jedini kriminal bivšeg šefa policije Tešnja i da je veliki spisak njegovih nekažnjenih djela.
