Znatna materijalna šteta pričinjena je na objektu Miloševića i na Gradskom stadionu u sklopu kojeg se nalazi radnja.
Iz Uprave policije nijesu se zvanično oglašavali zbog još jedne eksplozije u glavnom gradu.
Nezvanično su kazali da sumnjaju da je eksplozija nastavak obračuna kotorskih kriminalnih klanova koji ne prestaje od kraja 2014. godine.
Kokainski rat, započet nakon što je u Valensiji nestao tovar sa oko 200 kilograma skupocjenog bjelog praha, do sada je odnio dvadesetak života. Među ubijenima bilo je i nevinih žrtava.
Policija tvrdi da je Radomir Đuričković, za čije ubistvo sumnjiče Miloševića i Cetinjane Vukana Vujačića (22) i Igora Mašanovića (21), bio blizak škaljarskom klanu. Navodno, glave mu je došlo kumstvo sa prvom žrtvom kokainskog rata, Cetinjaninom Goranom Radomanom. Iz Radomanovog stana u Valensiji je i nestao kokain koji su tamo, dok je on bio u zatvoru u Kubi, navodno, ostavili kavčani. Radoman je ubijen 20. februara 2015. godine na Novom Beogradu, dan nakon što je u Podgorici bombom u vazduh dignut “audi” Milana Vujotića, navodnog člana kavačkog kriminalnog klana.
Đuričković je ubijen godinu i po kasnije, 10. oktobra 2016. godine. Policija od tada nije uspjela da uhapsi Miloševića, Vujačića i Mašanovića, a prijavljivano im je da se trojac osumnjičen za likvidaciju šeta Budvom i Cetinjem. Prema nepotvrđenim informacijama, Đuričkovićevo ubistvo platili su finansijeri kavačkog kriminalnog klana.
Tri mjeseca nakon likvidacije Đuričkovića, daljinskim upravljačem aktivirana je eksplozivna naprava jake razorne moći postavljena ispod “megana” u kojem su sjedjeli Miloševićev prijatelj Đorđe N. Sekulović (30) i njegova prijateljica Jelena Korać (32).
Od posljedica povreda Sekulović je preminuo par sati kasnije u Kliničkom centru, a ljekari su uspjeli da spase život njegove prijateljice.
Četiri mjeseca kasnije, u Beogradu je ranjen brat Radomira Đuričkovića – Miloš. On je nedavno rekao “Vijestima” da sve što se dešava od kad su mu kum i braća Radomir i Goran ubijeni, pokazuje da policija čisti teren i za njegovu likvidaciju.
“Ne znam koja je moja krivica, osim što sam odrastao sa kumom Goranom Radomanom. Nijesam kriminalac, niišta im ne radim, nema me u policijskoj evidenciji, nemam nikakvo bogatstvo, a oni me maltretiraju gdje god mrdnem, umjesto da hvataju Maria Miloševića i ostale koji su mi ubili brata i koji pobiše pola Crne Gore. Kod njih ne smiju ući, već im se tuda slobodno šetaju i preže da ubiju mene ili nekoga u Podgorici. Mario je plaćeni ubica. Kad pitam policiju zašto ih ne hapse, ništa neće da mi kažu”, kazao je tada Miloš Đuričković.
U Podgorici pucaju bombe na sve strane
U proteklih mjesec dana u Podgorici su aktivirane eksplozivne naprave ispred nekoliko lokala i kuća. Osim radnje Miloševića, na meti bombaša bili su noćni klub Čokolada, diskoteka Beagle, kuća Nebojše Matovića u podgoričkom naselju Dahna, automobil Ivice Toškovića…
Nakon više lažnih dojava, puklo i u diskoteci Beagle
