U 44. emisiji Razbuđivanje ugostili smo Dušana Šehovca predsjednika udruženja “Istina i pravda” iz Sarajeva.
Dušan Šehovac je Srbin koji je rođen u Sarajevu 1951. godine. Sve do osmog koljena njegovi preci su rođeni u sarajevskim naseljima. On jeodrastao na Ilidži, dok su njegovi deda, pradeda… iz Trnova.Završio je Fakultet Političkih Nauka u Sarajevu (smjer:sociologija), gde je kao odličan student nastavio svoju karijeru.
Do početka maja 1992. godine Šehovac je dolazio na posao. Međutim, kada su muslimanske paravojne formacije “Zelene beretke” i “Patriotska liga” blokirale grad i ograničili kretanja… uz istovremeno psiho-fizička maltretiranja, pljačku, ubistva, silovanja Srba.
Kako Šehovac u emisiji Razbuđivanje naglašava, tada je došlo do podjele sarajevskih naselja po nacionalnom ključu. Tamo gdje su Srbi imali većinu oni su proglasili Srpsko Sarajevo, dok su muslimani imali svoju zonu koju su kontrolisali. Alijini bojovnici su u svom dijelu grada imali nisku od preko 125 koncentracionih logora gdje je hiljade Srba Sarajlija
bilo utamničeno, a jedan dio i svirepo ubijen. Ustvari, mnogi muslimanski zapovjednici kao što su: Ramiz Delalić Ćelo, Jusuf Prazina, Ismet Bajramović, Ališpago Zulifkar… koji su okupljali oko sebe probisvjete i likove sa margine ljudskog društva (alkoholičar, kockari,
siledžije, lopovi…), imali su svoje zone odgovornosti gdje su osnivali kazamate za monstruozna iživljavanja nad Srbima civilima, koji su ostali u njihovoj zoni grada, jer su tu imali kuće, stanove, imanja.
Takođe iznad Sarajeva u naselju Boguševac, paravojna grupa oko zloglasnog kriminalca Mušana Topalovića zvani Caco je dovodila Srbe i bacala ih bez milosti. Nije poznata tačna brojka bačenih u tu jamu Kazani, ali svakako da se ne radi o malom broju žrtava, već je riječ o stotinama Srba.
Takođe Šehovac je prvi put poslje skoro tri decenije razbio muslimanski mit o tkz. Opsadi Sarajeva koji je odzvanjao svjetski medijima, tako što je nacrtao mape sarajevskih opština gdje se jasno vidi da su opsadu Sarajeva zapravo izvršile muslimanske ratne jedinice lojalne Aliji Izetbegoviću jer su oni zaposjedali veći dio sarajevskih brda i planina:
Igman, Bjelašnica, Ormanj, Volujak, Treskavica… kao i sljedeća opštine:Trnovo (75%), Hadžići, Novi Grad (50%) Stari Grad, Novo Sarajevo, Centar.
Pored svega toga, Šehovac navodi i podakte o ljudima koji su se borili pod znamenjem VRS, a koji nisu imali prebivalište u prijeratnom Sarajevu, njih 620 nije imalo… ostali su svi bili Sarajlije. Tako da je sa tim podatkom razbijen mit kako su Srbi iz Republike Srbije dolazili da “otimaju muslimansku zemlju”.
Kuća Dušana Šehovca je bila na 300 metara od prve linije fronta, pa ipak on nije napuštao rodnu Ilidžu sa porodicom sve vrijeme ratnih dešavanja. Slično kao i ostali dijelovi Srpskog Sarajeva Ilidžanci je strahovali od muslimanskih granata i snajpera koji su redovno vrebali svaku priliku da ubijaju Srbe civile.
Muslimanske snage su inače imale tokom 1992-1995 preko 35 žestokih ofanziva na dijelove Sarajeva pod kontrolom VRS, a najveći pritisak je bio na opštinu Ilijaš, jer su računali da će tako napraviti obruč oko ostalih dijelova i uništiti ih. Međutim, i pored brojčane i tehničke nadmoći oni nisu uspjeli u svojim namjerama, a borci
Sarajevsko-Romanijskog korpusa su sve izdržali što ih svrstava u divjunake Otadžbinskog rata.
U emisiji Razbuđivanje, Dušan Šehovac se osvrnio i na jedan detalj neposredno po završetku rata, a to je egzodus sarajevskih Srba početkom 1996. godine. Naime, kada je potpisan Dejtonski mirovni ugovor u Americi 21. novembra 1995. godine, obnarodovano je da pet sarajevskih opština (Ilidža, Ilijaš, Vogošća, dio Hadžića, Grbavica) vraća se pod muslimansku kontrolu. Sarajevski Srbi su ovu odluku ravnu izdaji loše primili i otpočeo je veliki talas protesta. Ipak, tokom februara i marta 1996. godine u kolonama put bespuća otišlo je preko 120.000 Srba, većinom u Zvornik, Bijeljinu, Trebinje, Goražde, Bratunac, Pale… Tako je i nastao novi grad – Istočno Sarajevo.
Posljednjih godina muslimanske vlasti u Sarajevu pokušavaju da na svenačine sakriju zlodjela koja su učinili pripadnici muslimanske tkz. Armije Bosne i Hercegovine. Na primjer, na tablama gdje su popisana imena žrtava srpske nacionalnosti, ne govori se i nije napisano ko ih je ubio, već samo da su to “žrtve ratnih dešavanja”, dok na tablama za
muslimanske žrtve redovno se stavlja da su to “žrtve srpskog fašističkog agresora” i sl. Takođe, na postavljenim tablama u Sarajevu dolazi do falsifikovanja istorije i istine u smislu da imena Srba se stavljaju kao muslimanske žrtve.
Danas, Dušan Šehovac živi na Ilidži, gdje provodi svoje penzionerske dane. Osnovao je udruženje “Istina i pravda”, koje je prije par mjeseci prvi put ispred nekadašnjeg državnog koncentracionog logora u Tarčinu obilježilo 25. godišnjicu od zatvaranja zloglasnog muslimanskog logora “Silos” gdje je utamničio preko 600 Srba, a koji je postojao 1.355 dana.
Inače ovo nije česta praksa da gradske vlasti Sarajeva dozvoljavaju ovakve obrede jer muslimanski ekstremisti stalno prave probleme, što često dovodi i do fizičkih sukoba. Pokušavaju da zastraše Srbe koji bi na miran način da obilježe svoja stratišta.
