U Hašanima je danas obilježeno 40 godina od smrti Branka Ćopića, jednog od najčitanijih srpskih pisaca.
Kod biste ispred spomen-škole vijence su položili ministar prosvjete i kulture RS Željka Stojičić, predstavnici Ministarstva trgovine i turizma, opštine Krupa na Uni, ustanove “Bašta sljezove boje”, Zavičajnog društva “Branko Ćopić” i OŠ “Branko Ćopić”.
Stojičićeva je rekla da pod balkanskim nebom nije bilo pisca koji je volio svoj rodni kraj i ljude kao što je bio Ćopić.
–Zaljubljen u Grmeč, stvorio je djela koja su jedan od najvećih dometa naše kulturne baštine. Ostao je najplodonosniji i najpredvođeniji pisac, nezaobilazan u školskoj lektiri – rekla je ona.
Direktor ustanove “Bašta sljezove boje” Blaženka Kenjalo rekla je da se danas, 40 godina od Ćopićeve smrt oživljavaju njegov duh i djela.
-Branko Ćopić nije bio samo književnik, već i vizionar čija su djela oslikavala duh našeg naroda, njegovu snagu ali i dileme i boli. Svojim pričama, pjesmama i romanima Ćopić nas je vodio kroz pejzaže naše domovine i lavirinte ljudskih emocija i iskustava – navela je ona.
Spomen-ploča Branku Ćopiću povodom obilježavanja 40 godina od njegove smrti biće danas otkrivena na ulazu Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta u Banjaluci, a na inicijativu Društva učitelja Republike Srpske.
Srpski pisac Branko Ćopić, član Srpske akademije nauka i umetnosti, nadahnuti pripovjedač, tvorac zanimljivih i upečatljivih likova i događaja koji je pisao svježim, sočnim i slikovitim jezikom, rođen je 1. januara 1915. godine. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a u Narodnooslobodilačkom ratu učestvovao od 1941. godine.
Ćopić je počeo da piše još kao đak učiteljske škole i prije Drugog svjetskog rata objavio je zbirke pripovjedaka “Pod Grmečom”, “Borci i bjegunci” i “Planinci”. Njegova prozna djela su prožeta lirikom, živopisnim realističkim slikanjem života na selu, poznavanjem mentaliteta i psihologije ljudi Grmeča i Podgrmečja, njegovog zavičaja, te vedrinom i vitalnošću duha.
Napisao je veći broj knjiga za djecu, među kojim su: “Bojna lira pionira”, “Put u vedrinu”, “U svijetu leptirova i medvjeda”, “Bosonogo djetinjstvo”, “Ognjeno rađanje domovine” i “Ratnikovo proljeće”.
Posljednjom zbirkom pripovjedaka “Bašta sljezove boje”, za koju je dobio Njegoševu nagradu, Ćopić se predstavio kao pisac izuzetne misaonosti i stila, ali i kao razočarani čovjek obuzet melahnolijom i sumornim slutnjama, posebno u uvodu knjige u kojem piše o strepnji od “crnih konjanika” – ubica španskog pjesnika Federika Garsije Lorke.
To kao da je nagovijestilo njegovo samoubistvo 1984. godine u Beogradu. Ostala Ćopićeva djela su “Prolom”, “Gluvi barut”, “Ne tuguj, bronzana stražo”, “Osma ofanziva”, “Rosa na bajonetima”, “Surova škola” i “Doživljaji Nikoletine Bursaća”.
Autor: SRNA/Srpskainfo
Foto: SRNA