Stručnjak za bezbjednost Dževad Galijašević ocijenio je da je ministar bezbjednosti u Savjetu ministara BiH Dragan Mektić “neozbiljan čovjek koji se, nažalost, nalazi na veoma ozbiljnoj poziciji, te da je svako ko ga drži na tom mjestu isto tako neozbiljan i ne želi ništa dobro BiH i njenim građanima”.
Komentarišući fotografiju koju je Mektić sinoć pokazao na BN televiziji, tvrdeći da se na njoj vidi kako “Galijašević podnosi raport Aliji Izetbegoviću na Vozući”, Galijašević je rekao Srni da su to laži i da nikada nije podnosio raport Izetbegoviću.
“Hvala Bogu, nikada nisam podnosio raport Aliji Izetbegoviću, Sakibu Mahmuljinu… niti sam bio u njihovoj blizini. Isto tako ne poznajem osobu na koju Mektić pokazuje lažno tvrdeći da sam to ja, ali sam siguran da njegov šef Bakir Izetbegović i prijatelji Šefik Džaferović, Šemsudin Mehmedović i Sakib Mahmuljin to znaju, pa bi bilo dobro da kod njih provjeri koja osoba je u pitanju. Preporučujem mu i da svoje laži provjeri putem Obavještajno-bezbjednosne agencije, Sipe ili MUP-a Federacije BiH”, rekao je Galijašević.
On je dodao da bi Mektić mogao identitet osobe sa slike provjeriti i kod Ezhera Beganovića, glavnog urednika SAFF-a, i Abdulsameda Bušatlića, direktora, koji su bili oficiri Odreda “El mudžahedin”.
“Mogao bi pitati i Ajmana Avada ili šejha Imada Al Misriji, koji su bili najvažniji ljudi Odreda ‘El mudžahedin’ zašto sam ih onako, odlučno, otjerao iz Bočinje i Srbima vratio njihovu imovinu, omogućivši im povratak kućama, rizikujući, pritom, i vlastitu glavu”, naglasio je Galijašević.
On je rekao da mu je poznato da “Mektić mrzi institucije Republike Srpske”, pa bi mu bilo iznenađenje da te laži, koje je iznio o njemu, po njegovom zahtjevu provjerava MUP Republike Srpske.
“Za razliku od Mektića, ja iskazujem povjerenje MUP-u Republike Srpske i bilo bi mi zadovoljstvo da ti profesionalci provjere istinost Mektićevih tvrdnji i utvrde istinu. Tim prije, jer slika koju je Mektić pokazao na BN televiziji pokazuje postrojavanje Armije BiH na koti Paljenik, kod Zavidovića, i izvađena je sa video snimka koji sam lično učinio dostupnim svim mogućim domaćim i stranim institucijama i službama sa samo jednim ciljem – da budu procesuirani ratni zločini mudžahedina na Ozrenu i oko Tešnja i da budu identifikovani svi njihovi akteri”, naglasio je Galijašević.
Govoreći o sinoćnjem Mektićevom istupu, Galijašević je rekao da je vrijeme da Bakir Izetbegović i njegove “bradonje”, baš kao i svi u Srpskoj, shvate kakvu su “nemaštovitu i neozbiljnu osobu prihvatili fundamentalisti u Sarajevu i za koje poslove im je on potreban”.
“Nažalost, ovo je naopako vrijeme i oni koji su činili zločine na Vozućoj, i na drugim mjestima, danas su na vlasti u Sarajevu ili Zenici i puno su cjenjeniji od Bakira Izetbegovića i njegove porodične fundamentalističke SDA, nego što sam ja. Pa tako i Mektić i slični njemu u SDA mogu sebi obezbijediti ‘poštovanje i ugled’ jer oni i poštuju samo loše ljude koji su ispoljili mržnju prema Srbima i Hrvatima i činili zločine prema njima. Ali najgori mogu sarađivati samo sa najgorima. Zločinci sa zločincima. Mene tu nema”, istakao je Galijašević.
On napominje da Mektić, nudeći javnosti razne izmišljotine, odvlači pažnju od svih onih koji su na Ozrenu ili oko Tešnja ubijali i klali Srbe, isto kao i Hrvate po Srednjoj Bosni.
“Mektić amnestira generala Sakiba Mahmuljina koji je komandovao zločinačkom operacijom ‘Farz-95’ i Šefika Džaferovića, načelnika Centra službi bezbjednosti Zenica, čija je Služba državne bezbjednosti, zajedno sa mudžahedinima, onako ritualno odsijecala glave Srbima uništavajući bilo kakvu mogućnost njihovog opstanka na Ozrenu”, kaže Galijašević.
Galijašević je rekao da želi da podsjeti Mektića da postoje desetine ratnih dnevnika pisanih rukom, upisnika i djelovodnika, najmanje 30 video zapisa i stotinu hiljada stranica planova, izvještaja, analiza i drugih dokumenata u kojima se može utvrditi koje su to jedinice bile na Ozrenu i ubijale, koji su to komandanti bili, čak i imena svih vojnika živih i mrtvih koji su ratovali na Ozrenu u tri bitke, a ne samo u onoj najgoroj, koju su Zeničani nazvali “Farz-95”, a Tuzlaci “Uragan 95”, te da je sve to lično on učinio dostupnim bezbjednosnim agencijama i stručnoj javnosti.
On je ocijenio da “ovakvim neistinitim pričama Mektić vjerovatno uveseljava svoje prijatelje iz Odreda ‘El mudžahedin”, te da je “jadno da neko ko je ministar bezbjednosti na ovaj način štiti naredbodavce i počinioce monstruoznih zločina i da se poigrava istinom i njihovom krivičnom odgovornošću”.
Galijašević je ocijenio da je “Mektićeva uloga u ratnom Prnjavoru sramotna, baš kao i uloga osobe koju je predložio za direktora Sipe Perice Stanića”.
“Oni su zajedno, kao dobri kumovi, mnoge stvari ignorantski posmatrali, ne poštujući zakon i ne štiteći red i mir, život i imovinu ljudi. Kao policajci i rukovodioci, referenti i komandiri ili zamjenici, mirno su posmatrali patnju Bošnjaka i Hrvata, razaranje naselja Lišnja koje nije bilo iznuđeno nikakvom vojnom nuždom, paljenje džamija u Lišnji i gradu, katoličke crkve u Kulašima te premlaćivanje i mučenje ljudi u samoj policijskoj stanici, u fabrici obuće, na starom mlinu na Vijači”, kaže Galijašević.
On je naveo da su o tome dovoljno govorile desetine svjedoka u Hagu, ali i biskup Franjo Komarica, baš kao i Centar službi bezbjednosti Banjaluka i Obavještajna uprava Prvog krajiškog korpusa.
“Što se tiče mojih ekspertskih usluga o kojima stalno govori Mektić ili pišu njegovi ‘politički prijatelji’ iz islamističkog časopisa SAFF, ili portali ‘Sablja istine’, ‘Put vjernika’, ‘Umet monitor’, ‘Tevhid ukoz’ i slični, u kojima se on informiše, njih sam nudio i na Zapadu, u Rusiji, Holandiji, Austriji, Njemačkoj, Sloveniji, Srbiji, Norveškoj, Španiji… Analizirao sam najveće i najgore terorističke akcije, među kojima su i ’11. septembar’, ‘Španska željeznička stanica’, ‘Njujorški i Londonski metro’, ‘Šarli Ebdo’, ‘Beslam’ i ‘Domedjedovo’, ‘Napad na američku Ambasadu’, napade na policijske stanice Bugojno i Zvornik…. Povremeno sam imao takvih aranžmana i u Srpskoj, ali ne takve o kakvima govori Mektić ili pišu njegovi ‘politički prijatelji”, istakao je Galijašević.
On je naveo da je kvalitet njegovih istraživanja, analiza, sinteza i rezultati stvorene i obezbijeđene dokumentacione baze “uvijek bio na najvišem nivou, puno važniji i vredniji od Mektićeve priče o rasplodnim junicama i sličnim temama”, što, kako je naglasio, nije teško provjeriti i utvrditi.
