Vođi jugoslovenskih partizana i nekadašnjem doživotnom predsjedniku SFRJ, Josipu Brozu Titu, koji je po nacionalnosti bio Hrvat, isti ti Hrvati, oni koji su bili lojalni ustaškom poglavniku Anti Paveliću, u Drugom svjetskom ratu ubili su tri sinovca, odnosno sinove njegovog starijeg brata Dragutina!
Uprkos hiljadama knjiga koje su napisane o partizanskom maršalu, ovaj podatak ostao je nepoznat široj javnosti. On baca novo svjetlo na ovu istorijsku ličnost, posebno zbog tvrdnji da je Josip Broz vodio “proustašku politiku”, a koje iznose pojedini srpski desničari.
Dragutin Broz, koji je od Tita bio stariji tri godine, sa suprugom Antonijom imao je četvoricu sinova. U oskudnim izvorima može se naći samo to da je njihov sin Franjo Broz poginuo kao partizan 1942. godine u Ivančici kod Varaždina. Iste godine, u Zagrebu, vlasti NDH uhapsile su i strijeljale njihovog drugog sina Josipa, kog su u porodici odmila zvali Pepek. Trećeg Titovog sinovca Dragu ustaše su odvele u koncentracioni logor u Jasenovcu, gdje je takođe 1942. strijeljan zajedno sa 160 partizanskih pristalica. S obzirom na to da se nigdje ne pominju njihovi potomci, izgleda da Dragutinovi sinovi nisu bili oženjeni.
O četvrtom sinu Dragutina Broza nema nikakvih podataka. Ostalo je nepoznato čak i njegovo ime. Kako ga nema među Brozovima, koji se pominju poslije 1945. godine, najrealnija pretpostavka jeste da je umro ili stradao prije Drugog svjetskog rata ili u toku ove globalne katastrofe. Sam Titov brat Dragutin nije doživio tragediju svoje porodice. Umro je 1932. u svojoj 47. godini.
Baraka u Drvaru
Zanimljivo je da su još dva Titova bratanca, Vlado i Branko, sinovi njegovog najmlađeg brata Vjekoslava, koji je rođen oko 1899. godine, bili u partizanskom pokretu. Vlado je 1941. imao 17, a Branko 15 godina. Kada je čuo za tragičnu sudbinu Dragutinovih sinova, vođa jugoslovenskih partizana naredio je da Vlado i Branko budu prebačeni na slobodnu teritoriju, tako da su jedno vrijeme bili u njegovom Vrhovnom štabu.
U svojoj knjizi “Bitka za Drvar” Petar Mišković navodi i sljedeće Titovo svjedočenje o njemačkom pokušaju da ga Desantom na Drvar, 24. maja 1944. godine, uhvate živog ili ubiju.
– Tih prvih borbenih okršaja s desantnim jedinicama u Drvaru drug Tito se sjećao ovako: “Nijemci su uspjeli da se dočepaju naših mitraljeza i, otvorivši vatru, pogodili su baraku u pećini. Ja sam tamo ostavio Vladu, mog sinovca, i rekao mu da bude tu dok baraka ne bude zapaljena. On je ostao cijelog dana. Kako mu je bilo, ne znam, ali je uspio da spase svu arhivu. Nijemci nisu uspjeli da je se dokopaju” – zapisao je Mišković.
Raspoređen na Brione
Poslije rata, Branko Broz bio je među partizanskim rukovodiocima koji su nadgledali sređivanje Briona i pretvaranje tih ostrva u najomiljenije Titovo odmaralište. O vremenu provedenom pored strica, dvije godine poslije njegove smrti, Branko je objavio knjigu “Moj život uz Tita”.
Ostali Brozovi nisu učestvovali u NOB-u. Titov najstariji brat Martin i njegova porodica rat su proveli u mađarskom gradu Šopronu u koji se on, zbog posla, preselio oko 1910. godine. Poslije rata dolazio je kod Tita, ali je odbio da se vrati u Jugoslaviju.
– Ti se bavi svojim državničkim poslovima, a ja ću da uređujem moj vrt – odgovorio je na ponudu mlađeg brata.
Stjepan Broz, koji je od Tita bio mlađi godinu dana, sve vrijeme rata bio je u Zagrebu, gdje je radio kao auto-mehaničar. Najmlađi Titov brat Vjekoslav, Brankov i Vladin otac, oslobođenje je dočekao kod kuće u Samoboru.
