Povratak džihadista u matične zemlje poslije slamanja Islamske države svakako je jedan od najvećih bezbjednosnih problema i rizika Evrope. Činjenica je da će većina pokušati da se vrati koristeći se migrantskim rutama. U slučaju da se obistine strahovi evropskih bezbjednosnih službi da starom kontinentu predstoji novi talas migranata koji će se kretati “džamijskom rutom” preko Bosne, tada bi ovaj problem mogao da poprimi dramatične razmjere kad je riječ o prostoru Balkana.
Dževad Galijašević upozorava da u ovakvoj situaciji nije problem samo u nereagovanju bosanskih obavještajnih službi, već i u činjenici da je saradnja bezbjednosnih agencija regiona i EU nedovoljna i svedena na razmjenu informacija o počiniocima protiv kojih su izdate međunarodne potjernice.
“Na taj način slanje boraca na ratište u Siriju i naročito intenzivan povratak poslije teških vojnih poraza odvija se nesmetano. Vrlo malo radikalnih vođa se vratilo s ratišta i kad je riječ o odlascima, povratku ili pogibijama, uglavnom je riječ o manje poznatim, mladim licima, koji iz socijalno-ekonomskih razloga ili zbog ideološke indoktrinacije islamističkom ideologijom osjećaju vezanost za sudbinu Sirije”, ističe Galijašević.
Banke “fasada” Al Kaide
Kao jedan od eklatantnih primjera organizacionog jačanja i finansiranja terorističkih organizacija u BiH, Galijašević navodi slučaj Vakufska banka d.d. i Depozitna banka d.d.
– Obje banke su otvoreno i agresivno pomagale i učestvovale u finansiranju terorizma na teritoriji BiH. Većinski kapital u ovim bankama imali su dvojica, u SAD specijalno označenih globalnih terorista: Јasin al Kadi i Čafik Ajadi, zajedno sa ofšor kompanijama koje kontroliše Saudijska Arabija, a koje su bazirane na ostrvu Men. Banke su obezbijedile finansijsku pomoć za nekoliko “fasada” Al Kaidi. Američke službe su ove organizacije označile kao terorističke, ali nikakvih posljedica po Saudijsku Arabiju i BiH nije bilo. Nije bilo ni sankcija, ni opomene”, otkriva Galijašević.
Autor navodi da su javnost i bezbjednosne službe na Zapadu bile šokirane snimkom na kome se vidi osoba koja stoji iznad jednog ubijenog sirijskog vojnika, za koga se kasnije ustanovilo da je jedan od komandanata ID, Halid al-Hamad, poznat i kao Abu Sakar.
“On se saginje, vadi nož i počinje da seče tijelo ubijenog sirijskog vojnika. Iz tijela nožem vadi organ ubijenog vojnika, drži ga u ruci, te uzvikuje prema kameri: ‘Kunem se da ćemo vam pojesti srca i jetru, vi Asadovi psi!’
U pozadini se čuje manja grupa koja uzvikuje: ‘Alahu ekber!’ Odmah zatim Abu Sakar prinosi krvavi organ ustima i počinje da ga grize, poslije čega se snimak završava. Tako su na Vozućoj i Tešnju ubijani Srbi, u zločinačkom pohodu mudžahedina pod zaštitom policije kojom su upravljali Šefik Džaferović i Šemsudin Mehmedović”, poentira Galijašević.
Obavještajne agencije BiH u službi radikalnog islama
On objašnjava i na koji način Zapad brani svoje javno mnjenje od ovakvih snimaka.
“Prva pouka zapadnim zemljama bila je da se ovaj snimak ne emituje na kontrolisanim medijima na Zapadu i arapskim zemljama (Al Džazira, Anadolija, Federalna TV ili BH TV) i na tu činjenicu skrenuo je pažnju predsjednik Tramp.
U Sarajevu tu temu ne otvaraju ni kadrovi SDS-a koji su zaduženi za bezbjednost zemlje i koji su plaćeni da se bore protiv terorizma. Ni Dragan Mektić, Trifko Buha kao ni Perica Stanić – ni Mirko Šarović, kao ni Igor Crnadak iz Savjeta ministara – ne žele da nasikiraju Bakira Izetbegovića, pominjući mu ranjenike koji su sa sirijskog i iračkog ratišta zbrinuti u bolnicama Sarajeva, Zenice i Tuzle. O takvom povratku sa sirijskog ratišta još nijedan Bakirov Srbin iz Sarajeva nije progovorio”, tvrdi Galijašević.
Stvaranje terorističke mreže
Galijašević navodi da se stvaranje terorističke mreže u BiH odvijalo u nekoliko faza, a da je jedna od ključnih bila formiranje mreže humanitarnih, obrazovnih i drugih organizacija.
“Afro-azijske islamističke vlade se angažuju u davanju humanitarne pomoći stanovništvu, socijalnim programima, izgradnji džamija, škola, malih fabrika… čime ta mreža postaje značajan instrument za sticanje popularnosti i približavanje osiromašenoj bošnjačkoj populaciji.
Sticanjem popularnosti ostvarena je baza za regrutaciju terorista, a njihova obuka se odvijala pod maskama raznih projekata za razvoj seoskih sredina koje su se nalazile u nepristupačnim dijelovima zemlje.
Paralelno s tim, obavještajne službe islamskih zemalja i islamističkih vlada učvršćuju veze s organizovanim kriminalom, kako u samoj BiH, tako i van nje.
Ovako stvorena teroristička mreža, pored izvođenja terorističkih djela, koristi se i za krijumčarenje narkotika, oružja i ljudi, što predstavlja jedan od važnijih izvora finansiranja terorista”, otkriva autor knjige “Epitaf za Bosnu”.
