Krst kao metaforu stradanja i patnje, ponijeli su Sarajevski Srbi u postdejtonskom egzodusu s kraja prošlog vijeka.
U ratu su srpski borci zaustavili 35 ofanziva muslimansko-hrvatske vojske, sve težu i žešću od prethodne. Odbranili su svoje domove. A onda, za stolom u Dejtonu, Ilijaš, Vogošća, Hadžići, Ilidža, Rajlovac i Grbavica, pripojeni su Federaciji.
Oko 120.000 Sarajevskih Srba i još oko 30.000, u ratu prognanih iz Centralne Bosne, u februarskom i martovskom nevremenu krenulo je u neizvjesnost iz otetog im grada. Između svojih domaćinstava i Republike Srpske, odabrali su Srpsku i slobodu u njoj.
Dvadesetdvije godine kasnije, dok se s ponosom ali i bolom, golgote prisjećaju, u otetom im gradu, kojeg i dalje opsjeda prokletstvo kulture selektivnog sjećanja, ne manjka pokušaja prekrajanja istorije!
