Na poslednjoj sednici Narodne Skupštine Republike Srpske u Banjaluci, u povodu Rezolucije donešene na nivou BiH, u Parlamentarnoj Skupštini u Sarajevu, u kojoj su Srbi marginalizovani, u odnosu na Bošnjake i Hrvate, kao stradalnici u Drugom svetskom ratu, narodni poslanik Dragan Čavić, inače bivši predsednik Republike Srpske, nekada i sam sportista, u svojoj besedi, u više navrata je citirao delove iz romana novinara i pisca Tome Marića “Krv na crvenom” koji govori o zločinima NDH u Banjaluci i Krajini.
Odjek te besede bio je i potvrda zašto je roman “Krv na crvenom” doživeo nekoliko izdanja i bio nagrađivan. Srpsko stradalništvo u NDH nije mimoišlo ni fudbal!
-Prvo što su ustaše uradile kad su aprila 1941. godine ušle u Banjaluku, predvođene zlikovcem Viktorom Gutićem, rođenim Banjalučaninom, zabranile su rad Fudbalskog kluba Krajišnik, označavajući ga kao velikosrpsko gnezdo! – kaže Tomo Marić.
U romanu “Krv na crvenom” Marić piše:
“Krajišnik je osnovan 1919. godine i bio je prvoosnovani banjalučki klub, među 45 članova Jugoslovenskog fudbalskog saveza… Odluku ustaških vlasti o njegovoj zabrani iz 1941. godine, potvrdile su 1945. godine i komunističke vlasti, označavajući ga, isto kao i ustaše, velikosrpskim klubom iako su njegovi glavni igrači bili najbolji fudbaleri u Vrbaskoj banovini i mahom nesrbi: Zvonimir i Ladislav Jović, Idriz i Munib Lađarević, Karlo Pfaf, Emil Denc, Oskar Lauku, Mate Betunac, Dinko Podgornik, Raskan Suljić, Oto Bojer, Zvonko Kurtović… Ali mu je “greh” bio što su ga osnovali, finansirali i s njim rukovodili Srbi: Mirko Divjak, Jovo Davidović, Aleksa Tošić, Branko Vođević, Nemanja i Ljubiša Puvačić, ban Vrbaske banovine Bogoljub Kujundžić, po njemu se zvao i stadion, danas Gradski stadion na kojem igra Borac.”
O Krajišniku, kao građanskom klubu, sa sportskim i građanskim manirima i pedigreom svedočanstvo je ostavio novinar Limun Papić knjigom “Krajišnik, kojeg više nema”. Istovremeno, dok je bio urednik sportske rubrike “Glasa Srpskog” Papić je često objavljivao crtice i fotografije iz istorije Krajišnika, dok jednog dana došla naredba “odozgo” – o Krajišniku više ni slova!
O svemu tome Tomo Marić piše u romanu “Krv na crvenom”:
“Odnos prema Krajišniku, najmanje je “sportska priča”, on simbolizuje odnos obje vlasti, i ustaške 1941. i komunističke 1945. godine, prema svakom nasleđu srpskog naroda, tako da je i Krajišnik pokopan za sva vremena.”
Pred kraj života jedan od najboljih fudbalera u istoriji Krajišnika Milca Novaković u “Banjalučkim pričama” rekao je Tomi Mariću:
-Prema Krajišniku je učinjen zločin. Nisu ga volela dvojica partijskih funkcionera, iskompleksirani njegovom otmenošću i veličnom za to vreme, beskrajna šteta, nenadoknadiva!
Ko ga nije voleo?
-Nisu među živima, prosto im bilo, ali ogrešili su se…
Misterija je ostala do dana današnjeg.
Inače, na sednici Narodne Skupštine Republike Srpske u ponedeljak veče odbačena je Rezolucija Parlamentarne Skupštine BiH s ocenom da je reč o istorijskom falsifikatu.
