Logore Јasenovac, Staru Gradišku i Јastrebarsko, dobro je upamtio Јovo Šarović.
U njima je kao dječak proveo četiri godine, a skoro osam decenija poslije, kaže, konačno je dočekao da istina o Јasenovcu bude ispričana i u filmu.
Јovo, jedan od rijetkih preživjelih svjedoka najsvirepijih zločina u ustaškim logorima smrti, poredivši sjećanja i scene iz filma, potvrđuje istorijske činjenice.
– Јest, potpuno je istina, sve je istina. Možda je malo ublažena, ali je istina. Šta se radilo, šta je s djecom rađeno, kako su djeca lagano umirala, hiljade djece – priča Јovo.
U filmu su prikazani neki od mnogobrojnih svirepih načina ubijanja srpskog naroda. I na hiljade djece. Postoji još mnogo stravičnih detalja kojih su gledaoci pošteđeni, ali dio strašne istine konačno je prikazan, kaže Јovo.
I dok gledajući film skriva emocije, Јovo se prisjeća događaja. Kaže, mnogo je još neispričanih priča iz ustaških logora smrti.
– Ovo je jedan već otvoren prozor, da se vidi kakva je bila prošlost, a ovakvih prošlosti ima mnogo – dodaje Јovo.
Uloga male Dare, koju tumači Biljana Čekić, na svjedoka mučenja u logorima, koji je pomno pratio film, ostavila je najveći utisak.
– Ona je tako nevješto, istinito glumila, to nije bila gluma. Ona je sama iz sebe ispoljavala to što je govorila i što je rekla – oako je starina doživio ulogu Dare.
I nakon toliko godina i emitovanog filma, Јovo Šarović na pitanje “Zašto masovna ubijanja” pronalazi samo jedan odgovor “Zato što su Srbi, nizašta drugo”.
Istina o koncentarcionim logorima prepričavana je kroz pokoljenja. O njoj su svjedočili pisani i materijalni dokazi.
Sada, kada je i na filmskom platnu, možda, konačno bude i prihvaćena.
