Dugo prije nego što je Donald Trump uspješno objesio etiketu “lažnih vijesti” na Si-En-En-u, uočljiviji posmatrači ratova jugoslovenske sukcesije devedesetih došli su do sličnih zaključaka u vezi sa novinarskom pokrivošću ove tragedije, piše politički analitičar Aleksandar Pavić.
Naslovi Kristin Amanpur i Si-En-En-a, naročito iz Bosne i Hercegovine i Kosova, pokazao je jasnu pro-muslimansku, anti-srpsku pristrasnost, slikajući sukob u oštrim crno-bijelim bojama, gdje su hrišćanski Srbi uvijek bili “crni šešir” “agresori” počinioci “genocida” i slično, dok su bosanski i albanski muslimani neizbježno bili “bijele šešire” “žrtve”, u potrazi za američkom i zapadnom “humanitarnom” intervencijom kako bi ih poštedjeli od istrebljenja rukama zloga Srba, koji bili su iznenađenje, iznenađenje i tradicionalni ruski saveznici.
Tako možemo pratiti i početke današnje vjerske kampanje rusofobije na srpskofobiju devedesetih godina prošlog vijeka, od kojih su obojica iz iste grupe MSM.
Stephen Kinzer 1994. godine u Nju Јork Tajmsu, metode Kristen Amanpur i metode njenog poslodavca, citirajući “mrežnog insajdera” koji je želio ostatiti anoniman:
“Pobijedio sam se u nečemu što je uradila, nešto što se nazivalo advokatsko novinarstvo”, rekao je on.
“Ona je sjedela u Beogradu kada se dogodio taj masakr na tržištu i ona je javno rekla da su to Srbi vjerovatno učinili Ona nije mogla znati to. Ona je to pretpostavila”.
Masakr je bila eksplozija na tržištu Sarajeva “Markale” februara 1994. godine, što je dovelo do ultimatuma NATO-a Srbima da povuku svoje teško oružje iz okoline bosanskog glavnog grada, što je bio dio stalnih marševa prema prvom vojnom angažmanu u istoriji Alijanse, koja je otvorila vrata njenoj ekspanziji istoku, koja je upravo oživjela hladni rat u Evropi.
Kao što se ispostavilo, Srbi nisu bili odgovorni za granatiranje koje je izazvalo masakr, što je rezultiralo preko 200 žrtava, uključujući 68 civila – ali za zapadne medije njima dragih bosanskih Muslimana. Prema izvještaju Deutsche Presse-Agentur report , “izvještaj UN-a očito je okrivio muslimane da pucaju na svoje ljude kako bi stvorili međunarodnu simpatiju i uticali na Zapad da se bore protiv Srba”.
Nažalost, izvještaj DPA-a objavljen je tek nakon dvije godine sistemske obfuskacije:
“Do četvrtka, zvaničnici UN-a snažno su negirali taj izveštaj, čak i nakon što je citiran u izveštajima za štampu” [
Generalni podsekretar UN za humanitarna pitanja Јasuši Akaši je rekao DPA-i da ne samo da prvi izvještaj postoji, već da su neki novinari već imali kopiju. On je rekao da su detalji bili u priči iz 1995. godine od američkog novinara Davida Bindera, koji je citirao iz povjerljivog izvještaja.
Prema Binderu, u izvještaju se navodi da su mirovne snage UN spriječile da muslimanska policija uđe na mjesto nakon eksplozije. Na licu mjesta nisu bilo dozvoljeni nikakvi ljekari, a 197 žrtava je odvedeno u bolnicu u roku od 25 minuta.
Nakon proučavanja kratera ostavljenog granatom i distribucije šrapnela, izvještaj je zaključio da je granata ispaljena iza muslimanskih linija. Posmatrači Ujedinjenih nacija su tog dana izveli granatiranje Srba iz tačaka blizu tržnice.
U zvaničnom izvještaju UN-a koji je kasnije objavljen, rečeno je da dokazi o tome ko je ispalio granatu bio neuspješan, jer je potekla iz područja gdje su muslimanske i srpske linije bile veoma blizu. Dva izvještaja predstavljaju različita gledišta, ali Ujedinjene nacije su odlučile da objavljuju neutralni izveštaj i zadrže drugu tajnu”
Dok je istina izašla (izveštaj DPA datiran 6. juna 1996. godine), NATO je našao novo značenje u životu, Bosna i Hercegovina je pretvorena u zapadni protektorat. “Humanitarni intervencionizam” je dobio potreban impuls i unipolarna ratna mašina mogla je preći na bombardovanje onoga što je ostalo iz Јugoslavije – Srbija i Crna Gora
I proljeće 1999. godine, bez mučenja da dobije mandat UN-a, što je dovelo do kasnije nasilne secesije srpske kosovske pokrajine i njene transformacije u kriminalno – iscrpljena, islamističko – inficirana, terorističko propala država, sa ponosom nadgledanim od strane EU i NATO-a.
Dobro obavješteni Kristen Amanpur i Si-En-En.
Obratite pažnju i na upečatljive sličnosti sa napadima lažnih vijesti o sirijskom “trovanju” – čini se da je jugoslovenski građanski rat bio pravi razmak za intervencionističke ideje i medijsku scenografiju.
Prevara Markale bila je daleko od jedine koja je uključivala Si-En-EN i njenog zvezdanog reportera u njihovom pokrivanju jugoslovenskih ratova. Bilo je, na primjer, namjerne pogrešne identifikacije bosansko-hrvatskog uporišta Kiseljaka kao srpskog samo da bi se naglasila srpska “okrutnost”.
“Dok ljudi u Sarajevu umiru od gladi, Srbi žive ovdje punim plućima”
Postojala je scenografija izbjeglica kosovskih Albanaca koji su napustili NATO bombardovanje prema susjednoj Makedoniji.
“Gospodin Stojčić … Svjedočio je kako Si-En-En kamermanu govore izbjeglicama kako da postupaju. On je svjdočio kako je čovjek sa dvoje djece prešao granicu. Si-En-En je razgovarao sa čovjekom i poslao ga nazad da pređe granicu kako bi mogao ponovo da pređe ispred kamere. Drugi put kada je čovek prešao, njegova djeca su plakala za kamere”
Gospodin Stojčić je takođe bio svjedok grupe izbjeglica koja je bacila dijete u blato.
Ekipa Si-En-En-a je slala je kamere i zatim snimila dijete nakon što je plakala i bila pokrivena blatom. Svjedok je identifikovao Kristen Amanpur kao reportera Si-En-En-a koja je bila na licu mjesta i u izbjegličkim kampovima. Rekao je da je Si-En-En najgori mediji, jer je bio najprikladniji za sopstveno sceniranje vijesti.”
I učešće u koreografiji oko “masakra” u kosovskom selu Račak, gde je srpska policija likvidirala teroriste koji pripadaju tzv. Oslobodilačkoj vojsci Kosova (OVK) tokom vatre, ali koji se koristio kao “humanitarni” okidač (“galvanizirajući incident”, rieči tadašnjeg državnog sekretara Medlin Olbrajt) zbog ilegalnog NATO bombardovanja Јugoslavije:
“Dalja istraga pokazuje da su dva TV novinara za Asošiejted Presa i dva tima posmatrača OEBS-a vidjeli borbu za Račak sa brda. Ušli su kada su i srpske snage bezbjednosti ušle i otišlei kada su snage i otišle. Posada AP snimila je napušteno selo. Preko noći se OVK se vratila i okupila svoje mrtve iz borbi. Sljedećeg dana, šef Kosovske verifikacione misije OEBS-a, američki diplomata Vilijam Voker, rekao je svijetu kako su odrasli i djeca bili “pogubljeni”, neki dok su pokušali da pobjegnu. Reporter Si-En-En Kristen Amanpur i supruga portparola američkog Stejt departmenta Džejmsa Rubina, pokazale su malo skepticizma u izvještavanju o “masakru civila”.
Si-En-En je čak bio uhvaćen kako koristi ljudske resurse iz Četvrte grupe za psihološke operacije sa sedištem u Fort Bragu u Sjevernoj Karolini, kako bi “pomogla” u izvještavanju o NATO bombardovanju Јugoslavije, sigurno da to napravi “objektivnijim”.
Ali izgradnja priče o Srebreničkom “genocidu”, koja je vjerovatno bio krunski dragulj Si-En-En-a i ostali zapadni MSM izveštajima iz bivše Јugoslavije. Njegova funkcija nije bila samo demonizacija Srba, nego konstrukcija jedne od “osnivačkih mitova” post-hladnog ratnog intervencionizma, koji je utjelovljen u doktrini “Odgovornost za zaštitu” (koja se naknadno koristila za opravdavanje “humanitarnih intervencija” širom svijeta – na čelu sa uobičajenim osumnjičenim, SAD i / ili NATO-om – sa Kosova, Iraka, Libije i Sirije (zdravo Si-En-En-u!).
Tokom dvadesetogodišnjeg unipolarnog trenutka, Srebrenica je proizvedena u jedan od najvažnijih simbola militantnog neoliberalnog globalizma i njene neuredne “tiranije dobrih namjera”.
Tako da nije iznenađujuće da se i izblijedela holivudska globalistička ikona Anđelina Džoli nedavno udružila kako bi zadržala plamen mita u Srebrenici. Na povodu smrti Hatidže Mehmedović, bosanske žene koja je vodila Udruženje majki iz Srebrenice, Džoli i Si-En-EN su regrutovale sada poznate Zapadne propagandne tvrdnje o “najgorim masakrom na evropskom tlu od holokausta” i ” najmanje 8.000 nevinih muškaraca i dječaka “koje su pogubile krvoločne srpske trupe u julu 1995. godine.
Nije važno činjenica da čak ni Tribunal za ratne zločine za bivšu Јugoslaviju, koji se finansira od strane NATO-a, se usudio da pozove i diskredituje “više od 8.000 osova” u svojim kasnijim presudama. Da je jedan od sudija Međunarodnog suda nedavno priznao da “ako bilo koji član porodice žrtve traži od njega da kaže ko je naredio pogubljenja i zašto, ne bi mogao da odgovori”, da se nikada ne spominje hiljade srpskih civila iz okolnih sela koje su u protekle tri godine brutalno masakrirali oružani vojnici bosanskih Muslimana koji su koristili status Srebrenice u UN “demilitarizovanoj zoni” kao osnovu operacija.
Kao i “crni letovi” koji su doveli oružje u Srebrenicu (dok je NATO izvršavao “zonu bez letova” iznad Bosne i Hercegovine); Bil Klinton koji je uvjeravao lidera bosanskih Muslimana Aliju Izetbegovića da će biti intervencija NATO-a ukoliko bi Srbi ubili “najmanje 5.000 ljudi” u Srebrenici; da su dolazeće srpske snage bile mnogo više nego brojne i odbačene od strane vojnika bosanskih Muslimana; da su vjerodostojni izvori UN-a i čak američki zvaničnici i stručnjaci stavili broj pogubljenih zatvorenika u stotine, a ne na hiljade, procjenjujući da je bilo negdje od 2.000 do 5.000 žrtava “genocida”, u stvari vojne žrtve vojske bosanskih Muslimana u borbama sa srpskim snagama ili; da su forenzički dokazi koje Tribunal koristi za donošenje presuda o genocidu veoma sumnjivi i ne podliježu nezavisnoj provjeri; da je veliki broj članova porodica “žrtava genocida” ponovo izvadio tijela njihovih najbližih izvan spomen obilježja u Srebrenici, postajući svjesni masivne manipulacije brojevima žrtava, identitetima i istinskim uzrocima smrti; ovdje za detaljnije otkrivanje srebreničkog propagandnog mita.
Ali, zašto se upuštate u činjenice ako možete nastaviti svoj lažni narativni prigovor, koji održava živi humanitarni interventni plamen u suočavanju sa sve više neizvjesnom budućnošću NATO-a u Vremenu Trampa. ako možete koristiti povodom nečije smrti da zadrži naslijeđe Klintona o životnoj podršci barem do 2020. godine, a protektorat Fake News Balkans iz Si-En-En-a i MSM-a zasnovan na laži “srpske agresije” i žrtvama za njemačke, a kasnije i američke razloge raspada Јugoslavije – na neki način netaknuti u odnosu na “maligni ruski uticaj” i nezamislivu perspektivu američko-ruskog zbližavanja.
Ako se nešto korisno može izvući iz najnovijeg dodatka Si-En-En-a i Anđeline o srebreničkoj i balkanskoj priči, to je podsjetnik da nije samo Trump, koji ima lažni problem sa vjestima, i da nije počeo sa njim ili njegovim izborom. Ponavljavajući po ubrzanoj raspravi u Srebrenici, Si-En-En nas je podsjetio koliko su spremni i sposobni da lažu o svemu ostalom. I koliko je velika opasnost za globalni mir nepokorno orvelovska i snažna kombinacija zapadne MSM propagande, holivudskog “liberalizama” i globalizovanog militarizama, što NATO-a zaista predstavlja.
